Wręczenie nagród Nobla 2016
10 grudnia o 16:30 w Konserhuset w Sztokholmie odbyła się ceremonia wręczenia nagród Nobla. Tradycyjnie podczas uroczystości obecni są przedstawiciele rodziny królewskiej, którzy mają uświetniać całą uroczystość. Pierwszy raz nagrody przyznano pięć lat po śmierci Alfreda Nobla, w 1901 roku, jednak bez obecności Oscara II, który uznał, że jego obecność nie jest konieczna. Kiedy jednak zdał sobie sprawę, że ceremonia zyskała rozgłos na całym śmiecie, postanowił uczestniczyć w niej i osobiście wręczać nagrody laureatom. Już rok późnej, w 1902 roku, pojawił się na uroczystości, kiedy pięć lat późnej, w 1907 roku król zmarł na dwa dni przed ceremonią, komisja noblowska zadecydowała o odwołaniu uroczystego bankietu.
Początkowo ceremonia wręczenia nagród Nobla była skromną uroczystością odbywającą się w Akademii Muzycznej w Nybroviken, a bankiet w Grand Hotelu. Dopiero w 1926 roku zadecydowano o przeniesieniu miejsca ceremonii do Konserhuset, a w 1930 roku bankiet po raz pierwszy wydano w ratuszu w Sztokholmie. W pierwszych latach w ceremonii i bankiecie uczestniczyło około 120 gości, dzisiaj lista wzrosła do ponad 1300 osób, a w 1974 roku przeniesiono bankiet ze Złotej Sali do znacznie większej, Sali Błękitnej, ze względu na ogromną liczbę gości.
Podczas ceremonii na głównej scenie zasiadają tegoroczni laureaci nagród Nobla, poprzedni zdobywcy nagród, członkowie komitetu noblowskiego oraz rodzina królewska – król Carl XVI Gustaf, królowa Silvia, księżniczka Victoria i książę Daniel. W pierwszym rzędzie pod sceną miejsca zajmują książę Carl Philip i księżna Sofia oraz księżniczka Madeleine i Christopher O’Neill. W tym roku z powodów zdrowotnych zabrakło księżniczki Christiny i jej męża, Torda Magnusona.
Z kolei w Oslo została wręczona pokojowa nagroda Nobla. Tradycyjnie w ceremonii wzięła udział Norweska Rodzina Królewska.
Nie jest jasne, dlaczego Alfred Nobel postanowił, że Pokojowa Nagroda Nobla będzie przyznawana w Oslo a nie w Sztokholmie. W chwili śmierci Nobla Szwecja pozostawała w unii z Norwegią. Norweski Komitet Noblowski jest przekonany, że jednym z powodów może być to, że Nobel czuł, iż Norwegia miała mniej militarystyczną tradycję niż Szwecja, a tym samym była lepiej dostosowana do przyznania tej nagrody. Tegoroczna pokojowa nagroda Nobla trafiła do Juana Manuela Santosa, kolumbijskiego polityka, od 2010 roku prezydenta tego kraju. Nobla dostał za „porozumienie pokojowe z FARC”.
O godzinie 19:00 rozpoczęło się uroczyste wejście członków rodziny królewskiej wraz z laureatami do Sali Błękitnej. Na dzisiejszą kolację zaproszono 1300 osób. Wśród nich samych laureatów, naukowców, polityków, osoby pracujące w obszarach kulturowych i handlowych, dyplomatów, premiera Szwecji i oczywiście rodzinę królewską.
Sala Błękitna w ratuszu ma 50 metrów długości, 30 metrów szerokości oraz 22 metry wysokości.
Znajdują się w niej monumentalne schody, balkon i loggia. Nad wejściem do sali wisi popiersie architekta ratusza Ragnara Östberg. Co ciekawe, sala nigdy nie miała niebeskich ścian! Zgodnie z projektem ściany miały zostać otynkowane i pomalowane na niebiesko, symbolizując fale. Jednak po wybudowaniu hali, architekt zdecydował się zostawić ściany z cegły, bez dekoracji. Nazwa Sala Błekitna jednak pozostała nie zmieniona.
Personel pracujący podczas bankietu składa się z kierownika sali bankietowej, kucharza, 20 zwykłych kucharzy, 8 głównych kelnerów, 210 zwykłych kelnerów, 5 kelnerów odpowiedzialnych za napoje i 20 osób odpowiedzialnych za zmywanie. Wszystkie przygotowania do bankietu Nobla rozpoczynają się 3 dni przed kolacją i idą zgodnie ze ścisłym harmonogramem. Tyle samo czasu zajmuje florysta przygotowanie dekoracji kwietnych na stoły. Składają się one każdego roku z około 20 tysięcy ciętych kwiatów. Obrus jest długi na 470 metrów. Każdego roku we wrześniu komisja noblowska otrzymuje do degustacji trzy różne rodzaje menu i wybiera to najlepsze. Lista potraw utrzymana jest w tajemnicy, aż do bankietu. Ze względu preferencji żywieniowych potrawy składają się najczęściej z warzyw i ryb.
Przy głównym stole zasiadało 88 gości. Obok króla przy stole się kobieta, która jest laureatką nagrody Nobla (nie zależnie od kategorii) bądź jeśli żadna kobieta nie zdobyła nagrody w danym roku, żona laureata nagrody w dziedzinie Fizyki. Królowej przy stole zawsze towarzyszy przewodniczący fundacji Nobla. Reszta miejsc przy członkach rodziny królewskiej zmienia się każdego roku. Przy doborze osób siedzących przy członkach rodziny decyduje nie tylko protokół i ranga gościa, ale również aspekty czysto ludzkie, jak bariera językowa. Zawsze przed bankietem rodzina królewska otrzymuje informacje o osobach z którymi będzie siedzieć, poznaje podstawowe informacje o towarzyszu i tematy do rozmów, które mogą zainteresować obie strony. Co ciekawe w 1901 i 1902 roku kobiety nie mogły uczestniczyć w ceremonii wręczenia nagród Nobla. Zmieniło się to w 1909 roku kiedy Selma Lagerlöf otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury.
Wszyscy zachwycamy się pięknymi sukniami, przepychem sali, ale co jeśli ktoś będzie musiał skorzystać z toalety? Podczas bankietu, czyli przez ponad diwie i pół godziny, nie wypada wstawać od stołu. Rodzina królewska i laureaci nagród korzystają ze specjalnego pomieszczenia De Hundradets Valv, z kolei reszta gości ma do dyspozycji ze zwykłych pomieszczeń z bardzo dużą liczbą toalet.
Stylizacje członkiń rodziny królewskiej zawsze elektryzują królewskich obserwatorów. W tym roku nie było inaczej. Pracownicy królewskiego atelier w tym roku podzielili się z mediami kilkma informacjami.
Często suknie składają się z cienkich materiałów, a powinny zostać do nich przymocowane ciężkie ordery bądź broszki. Wówczas w miejscu w którym ma zostać przypęta biżuteria wszywana jest dodatkowa warstwa materiału, która wystarczająco usztywnia tkaninę i nie jest widoczna gołym okiem.
Svensk Damtidning skontaktował się również z nadwornym fryzjerem, który zajmuje się uczesaniem Pań na dzisiejszy wieczór. Jak zdradził nosząc tiarę panie 'nie mogą poruszać się naturalnie”. Nie można używać również lakieru do włosów dla utrwalenia fryzury, bo kamienie w tiarach mogą od niego żółknąć. Tiary mają specjalnie punkty do mocowania, są to specjalne spinki, bądź niektóre z tiar mają grzebyki przymocowane do osi diademu. Stworzenie misternej fryzury nie może trwać długo. Choć stworzenie arcydzieła na głowie królowej czy księżniczek to niemal sprawa honoru dla fryzjera i każdy kosmyk musi być idealnie upięty, układanie włosów musi trwać od 45 minut do jednej godziny. Jak zdradził fryzjer „wykorzystuję czas, który dostaję” godzina i piętnaście minut to już zdecydowanie za długo.
Suknie członkiń rodziny królewskiej do samej ceremonii utrzymane są w największej tajemnicy. Ten jeden raz w roku panie zakładają zawsze nowe suknie. W tym roku nie było inaczej! Dla niektórych suknie są zbyt przesadzone i odwracają uwagę od Noblistów, jednak jest to część bajki, którą tego szczególnego wieczoru ma laureatom stworzyć rodzina królewska. Co roku 10 grudnia ze skarbców wyciągana jest najpiękniejsza biżuteria, a projektanci tworzą wspaniałe suknie. Rodzina królewska ma olśnić i sprawić by wieczór był niepowtarzalny oraz niezapomniany. We wszystkich wywiadach z rodzinami Noblistów przeprowadzonych w trakcie bankietu, każdy powtarzał „jest jak w bajce”, „jest magicznie”, „nie mogę w to uwierzyć”, „to niesamowite poznaliśy dzisiaj króla i królową”. Podczas wręczenia nagród Nobla nie chodzi już o samo odznaczenie ale również docenienie Noblistów poprzez bankiet na ich cześć i uwagę rodziny królewskiej.
Królowa wybrała sukienkę wyszywaną srebrnymi cekinami w różnych rozmiarach. Do tego jednej z jej ulubionych kompletów z szafirami – Leuchtenberg.
Księżniczka Victoria po kilku latach przerwy zdecydowała się założyć jedną ze swoich tiar, Cut Steel Tiara oraz biżuterię Cameo. Oszałamiająca suknia na jedno ramię została uszyta przez H&M z ekologicznych materiałów – lyocellu (materiału produkowanego z celulozy drzewnej) i jedwabiu organicznego.
Księżna Sofia po raz pierwszy założyła inną tiarę! Steel Tiara, którą wybrała dziś wieczór należy do księżniczki Victorii i to ona jak dotąd jako jedyna ją nosiła. Zielona suknia w stylu kimono pochodzi z atelier House of Dagmar.
Księżniczka Madeleine wygląda jak prawdziwa księżniczka w Connaught Tiara i sukni Fadi el Khoury. Tiarę tą nosi po raz drugi, w 2010 roku wybrała ją na ślub swojej siostry. Suknia jest specjalnym projektem, spódnica składa się z kilku warstw tiulu pokrytych drobnymi kwiatkami w chłodnych odcieniach różu i haftowanych drobnymi perełkami. Jak donoszą media, miała nie spodobać się księżniczce i dzisiaj do 01:00 nad ranem krawcy mieli pracować nad jej przeróbką. W południe miała odbyć się ostateczna przymiarka sukni na Zamku Królewskim. Jak widać teraz Madeleine czuje się wspaniale w swojej kreacji.
Źródło: Swedish Princesses (swedish-princesses.blogspot.com)
Fot: swedish-princesses.blogspot.com