Jak ubiegać się o repatriację?
Aby uzyskać zgodę na repatriację należy złożyć u konsula właściwego ze względu na miejsce zamieszkania za granicą wniosek o wydanie wizy repatriacyjnej. Podaje się w nim, oprócz danych wnioskodawcy, informacje o jego przodkach (rodzicach i dziadkach, ew. pradziadkach) oraz zamierzających się także osiedlić w Polsce małżonku i małoletnich dzieciach, które nie ukończyły 18 lat. Do wniosku należy dołączyć dokumenty poświadczające polskie pochodzenie oraz kopię strony paszportu zawierającą zdjęcie wnioskodawcy (nie ma potrzeby kopiowania całego paszportu).
Małżonek niebędący osobą polskiego pochodzenia, który zamierza osiedlić się w Polsce wspólnie z wnioskodawcą składa wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały.
Małżonek będący osobą polskiego pochodzenia oraz dorosłe dzieci składają oddzielne wnioski o wydanie wizy repatriacyjnej.
Pierwszym etapem procedury repatriacyjnej jest uzyskanie potwierdzenia polskiego pochodzenia, w formie decyzji wydawanej przez konsula.
Kto może być uznany za osobę polskiego pochodzenia?
W myśl ustawy o repatriacji za osobę polskiego pochodzenia uznaje się osobę, która deklaruje narodowość polską i spełnia łącznie dwa warunki:
co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej,
wykaże związek z polskością, w szczególności przez pielęgnowanie polskiej mowy, tradycji i zwyczajów.
Za osobę polskiego pochodzenia uznaje się również osobę deklarującą narodowość polską, która w przeszłości posiadałaobywatelstwopolskie lubobywatelstwoto posiadało co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków oraz jest zdolna wykazać swój związek z polskością.
Jak udowodnić polskie pochodzenie?
Dowodami potwierdzającymi polskie pochodzenie mogą być dokumenty wydane przez polskie władze państwowe lub kościelne, a także przez władze byłego ZSRR, dotyczące wnioskodawcy lub jego rodziców, dziadków i pradziadków. Mogą nimi być w szczególności:
polskie dokumenty tożsamości,
akty stanu cywilnego lub ich odpisy albo metryki chrztu poświadczające związek z polskością,
dokumenty potwierdzające odbycie służby wojskowej w Wojsku Polskim, zawierające wpis informujący o narodowości polskiej,
dokumenty potwierdzające fakt deportacji lub uwięzienia, zawierające wpis informujący o polskiej narodowości,
dokumenty potwierdzające prześladowanie osoby ze względu na jej polskie pochodzenie,
dokumenty o rehabilitacji osoby deportowanej lub prześladowanej, zawierające wpis informujący o jej narodowości polskiej,
dokumenty tożsamości lub inne dokumenty urzędowe zawierające wpis informujący o narodowości polskiej.
Kto może otrzymać wizę repatriacyjną?drukuj
Posiadanie polskiego pochodzenia stwierdzonego decyzją konsula jest pierwszym, ale nie jedynym, warunkiem otrzymania wizy repatriacyjnej.
Kolejnym kryterium jest miejsce zamieszkania wnioskodawcy. Ustawa umożliwia repatriację osobom polskiego pochodzenia, które przed dniem jej wejścia w życie czyli 1 stycznia 2001 r. zamieszkiwały na stałe na terytorium obecnej
Republiki Armenii,
Republiki Azerbejdżańskiej,
Republiki Gruzji,
Republiki Kazachstanu,
Republiki Kyrgyskiej,
Republiki Tadżykistanu,
Republiki Turkmenistanu,
Republiki Uzbekistanu albo
azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej.
Warto zwrócić uwagę, że miejsce zamieszkania w dniu składania wniosku nie ma wpływu na przyznanie wizy repatriacyjnej.
Przed wydaniem wizy konsul musi jeszcze sprawdzić, czy wnioskodawca posiada lub ma zapewnione mieszkanie i źródło utrzymania w Polsce – nazywane „warunkami do osiedlenia się”. Jeśli osoba ta nie ma zapewnionego lokalu mieszkalnego i utrzymania, konsul wydaje tzw. promesę, czyli przyrzeczenie wydania w przyszłości wizy krajowej w celu repatriacji. Wiza zostanie wydana po spełnieniu wspomnianych warunków do osiedlenia się.
Jak spełnić warunki do osiedlenia się?
Żeby spełnić warunki do osiedlenia się należy wykazać, że w Polsce mamy gdzie mieszkać i z czego się utrzymać. Zamieszkać możemy w mieszkaniu własnym, wynajętym, zapewnionym przez gminę lub udostępnionym przez najbliższą rodzinę (przodka lub potomka w linii prostej np. rodzica, babcię/dziadka czy też dziecko, wnuczkę/wnuka itd. albo rodzeństwo). Źródłem utrzymania może być wynagrodzenie za pracę, emerytura lub renta czy też inne środki np. oszczędności, darowizny.
Przykłady możliwych sposobów spełnienia warunków do osiedlenia się:
Repatriacja na podstawie anonimowego (bezimiennego) zaproszenia od gminy bez imiennego wskazania repatriantów – gmina decyduje się zaprosić repatrianta z rodziną bez wskazywania konkretnej zapraszanej osoby, a jedynie określając warunki, jakie może zapewnić i kryteria, których spełnienia oczekuje (np. liczba osób w rodzinie, wykonywany zawód itp.); Zaproszenie jest przekazywane przez gminę do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, gdzie po rejestracji w bazie „Rodak” jest przekazywane za pośrednictwem konsula RP do pierwszej rodziny z listy oczekujących, która spełnia warunki określone przez gminę w zaproszeniu (w kolejności złożenia wniosków o repatriację, ale z zachowaniem pierwszeństwa dla osób deportowanych i prześladowanych z przyczyn narodowościowych lub politycznych, których wiek i zły stan zdrowia uzasadnia szybką repatriację) Przyjęcie tego zaproszenia stanowi spełnienie wymogu posiadania w Polsce warunków do osiedlenia się. Niestety liczba zaproszeń kierowanych do repatriantów w tym trybie jest mała, a kolejka oczekujących duża (trafiają do niej wszystkie osoby z promesami wizy repatriacyjnej). Nie brakuje osób, które czekają w kolejce już ponad 10 lat.
Repatriacja na podstawie zaproszenia od gminy dla wskazanych imiennie osób – gmina decyduje się na zaproszenie konkretnych repatriantów. Osoby posiadające promesy wizy repatriacyjnej mogą same zwracać się do gmin z prośbą o pomoc w spełnieniu warunków osiedlenia się i zaproszenie ich do Polski. Zapraszając konkretnego repatrianta gmina nie korzysta z pomocy finansowej z budżetu państwa przy zapewnieniu mu mieszkania. W tym przypadku gmina sama decyduje, jakimi kryteriami kieruje się podejmując decyzję o tym, kogo zaprosić. Złożenie wniosku o zaproszenie bezpośrednio do konkretnej gminy nie powoduje wykluczenia z listy oczekujących na przyznanie anonimowego zaproszenia w sposób opisany w pkt 1.
Repatriacja samodzielna – repatriant sam zapewnia sobie mieszkanie i źródło utrzymania. Ponieważ ilość przydzielanych zaproszeń, zarówno anonimowych, jak i imiennych, jest w stosunku do kolejki oczekujących bardzo niewielka, warto rozważyć samodzielną repatriację. W jej przypadku składamy taki sam wniosek o wizę repatriacyjną, na tych samych zasadach musimy dowieść polskie pochodzenie. Różnica dotyczy spełnienia warunków do osiedlenia się – musimy sami udowodnić, że mamy gdzie mieszkać i z czego się utrzymać. I nie jest wcale konieczne posiadanie mieszkania na własność – wystarczy np. sporządzona u notariusza umowa najmu lub użyczenia lokalu mieszkalnego na okres minimum 12 miesięcy lub umowa przedwstępna kupna/sprzedaży nieruchomości oraz posiadanie środków na jej zakup. Potwierdzeniem źródła utrzymania może być np. zobowiązanie przyszłego pracodawcy do zatrudnienia repatrianta przez minimum rok po przybyciu do Polski (repatrianci po przyjeździe do Polski mogą legalnie pracować bez jakichkolwiek dodatkowych pozwoleń), minimum roczna umowa o pracę (nie ma tutaj wymogu sporządzania jej u notariusza), polska emerytura lub renta, do której nabywają prawo repatrianci w wieku emerytalnym, według polskiego prawa. Co ważne samodzielna repatriacja daje repatriantowi takie same prawa, jak repatriacja na podstawie zaproszenia. Nie wyklucza na przykład korzystania ze specjalnej pomocy mającej na celu usamodzielnienie na rynku pracy. Nie zmienia sytuacji członków rodziny repatrianta, którzy nie posiadają polskiego obywatelstwa. Daje natomiast pełną swobodę wyboru miejsca zamieszkania w Polsce np. w pobliżu przebywających już tam dzieci lub innych członków rodziny. Korzystając z tej formy repatriacji osoba dysponująca już promesą wizy repatriacyjnej, musi przedstawić konsulowi RP (jeśli przebywamy poza granicami Polski) lub MSW (jeśli przebywamy w Polsce) dokumenty wykazujące, że spełniła warunki do osiedlenia się w Polsce. Jeżeli zostaną one pozytywnie zweryfikowane przez MSW, wówczas konsul otrzyma informację o spełnieniu przez wnioskodawcę warunków do osiedlenia się co pozwoli mu na wydanie wizy repatriacyjnej. Istnieje możliwość wystąpienia z wnioskiem do Departamentu Konsularnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych o wyznaczenie innego polskiego urzędu konsularnego do wydania wizy repatriacyjnej. Ta droga może być dużym ułatwieniem dla osób, które przebywają już od jakiegoś czasu w Polsce i podjęły pracę np. na podstawie Karty Polaka. Dla nich wyjazd do Kazachstanu wyłącznie w celu uzyskania wizy repatriacyjnej wymagałby sporego nakładu czasu i pieniędzy, którego mogą w ten sposób uniknąć.
Źródło: materiały pochodzą ze strony – migrant.info.pl
Fot: freeimages.com